www.annebishop.fora.pl

nessa

Dedykacja dla nawi i morgany. Very Happy

Będą to takie króciutkie teksty.

Szarooka

Błękitnooki spojrzał z wyższością na klęczącą kobietę. Jej oblicze było skryte, jakby nie czuła nic poza beznamiętnością i obojętnością.
W szarych oczach krył się spokój i powaga niespotykana u osób w tak młodym wieku.
Nie chciała klęczeć ale robiła to dla niego.
Zależało jej na nim.
Chciała go uratować.
Ta kobieta nic dla niego nie znaczyła. Była mu obojętna.
-Byłaś mi potrzebna tylko do ofiary.
Jej twarz rozjaśnił uśmiech. Przyjrzał się jej uważnie szukając śladu fałszu ale go nie dostrzegł. Ona naprawdę się uśmiechała.
Powoli sięgnęła ręką do pasa. Wyciągnęła krótki sztylet w wygrawerowaną literą R.
-A więc zabij mnie- nie przestając się uśmiechać przyłożyła ostrze do piersi- serce jest tu.
Błękitnooki chwycił za rękojeść jednak jego ręka zaczęła drżeć. Nie wiedział dlaczego ale poczuł strach i rozpacz. Nie potrafił je zabić. Nie znał jej ale czuł, że coś ją z nim łączy.
To tylko głupie zadanie od NIEJ. Musze je spełnić.
Zacisnął mocniej dłoń.
-Odejdź, idioto- JEJ brat pchnął go na bok i sam chwycił sztylet. Nie zastanawiając się, pchnął.
Błękitnooki spojrzał z przerażeniem na umierającą kobietę. Podniosła głowę i spojrzała na niego. Z jej twarzy ani na chwilę nie zniknął uśmiech. Teraz zrozumiał, że był on fałszywy…zrozumiał bo…
-Żyjcie dobrze- wyszeptała i upadła.
Przypomniał sobie wszystko. Przypomniał sobie ją. Przypomniał sobie szarooką.
Martwą, leżącą u jego stóp.

RETROSPEKCJA

Szarooka z lekkim uśmiechem spojrzała na przyjaciela.
Kropelki potu zgromadziły się na jego skroniach, oddech był nieregularny, a ręka trzymająca miecz drżała.
-Znów wygrałaś- oznajmił zrezygnowany.
Wzruszyła ramionami. Walczyła od kiedy zaczęła chodzić i było to jej największą pasją.
Walka z błękitnookim mimo wygranej, bardzo ją zmęczyła. Mężczyzna był świetnym wojownikiem.
-Jeszcze raz- wyszeptała ledwo słyszalnym głosem i zaatakowała.
Uderzyła od góry i wycofała się, unikając ciosu. Kolejne uderzenie odbiła okrągłą tarczą.
Zachwiała się i lekko odsłoniła. Przeciwnik natychmiast zaatakował pozbawiając ją gruntu pod nogami.
Zaśmiała się widząc błysk w jego oczach. Rozłożyła się plackiem na ziemi, śmiejąc się coraz głośniej. Błękitnooki nachylił się na nią i podał dłoń.
-Chodź odpocząć. Mam gotowy obiad.
-Oczywiście, przyjacielu- oznajmiła opierając się na jego ramieniu.

Morgana

nessa

ojj...tak i ty to wiesz Very Happy

A raczej... tworzyli.

Morgana

nessa

Błękitnooki

Powoli wyciągnął przed siebie dłoń i pogładził wygrawerowane na kamieniu imię.
Grób znajdował się w lesie, tuż obok drewnianej chatki, w której mieszkali.
Zimny wiat, delikatnie muskający jego jasne włosy idealnie odzwierciedlał jego nastrój.
Czuł nostalgie i rozpacz.
Odzyskał wszystkie swoje wspomnienia, odzyskał siebie. Ale stracił osobę, z którą wszystkie te wspomnienia dzielił.
Szarooka umarła. Oddała życia za niego. Zawsze przekładała szczęście innych ponad swoje.
Oparł głowę o zimny marmur.
Niemal znów czuł jej oddech na swojej szyi, słyszał jej ironiczny śmiech. Pewnie teraz wyśmiewałaby go za jego słabości. Prawda była taka, że za bardzo się z nią związał i nie potrafił zapomnieć.
Dlaczego zawsze musiała wszystko brać na siebie?
Chciała być na tyle silna by pomóc wszystkim, nie zważając na to jak zaszkodzi sobie.
A teraz nie żyje. A swoje życie oddała za niego. Mogła uciec ale tego nie zrobiła.
Szum liści był niczym jej szept, niczym jej ciężki oddech podczas walki.
Pamiętał to wszystko. Pamiętał szarooką chociaż jej już nie było.

Nawi

Dziękuję za dedykację ^^ Szkoda, że takie króciutkie , smutna ta ostatnia część...ajć ...tak, błekitnooki i szarooka to zgrany duet Razz

Naprawdę szkoda, że takie krótkie bo chciałabym przeczytać ciąg dalszy Smile

Z błędów to tylko tam w pierwszym na samym końcu, ta nieszczęsna stópka (napisałaś "Martwą, leżącą u jego stup") ale tak to niczego więcej nie zauważyłam ^^

nessa

ano już poprawiłam Very Happy

będzie dalsza część ale każda ,,historyjka" będzie krótka.

RETROSPEKCJA

Niebieskooki przyglądał się czytającej kobiecie. Jej oczy uważnie śledziły tekst. A brwi zwężały się co jakiś czas, jakby się nad czymś zastanawiała.
Co kilka minut zmieniała pozycję, a każda z nich wyglądała coraz bardziej dziwacznie.
W końcu prychnęła i odłożyła na bok grube tomisko.
-Czemu mi się tak przyglądasz ?
-Śmiesznie się wiercisz- oznajmił złośliwie.
Szarooka wywróciła oczami ale zauważył, że na jej twarz wstąpił ledwo dostrzegalny uśmiech.
-Ciekawa ta książka?
-Przeczytaj to się przekonasz.
Wstała z łóżka i ruszyła ku drzwiom….

Niebieskooki

Otworzył powolnym ruchem drewniane drzwi. Wszedł do domku tłumiąc narastającą rozpacz.
Usiadł na łóżku, na którym ona siedziała. Wziął do ręki nie skończoną przez nią książkę.
Otworzył pierwszą stronę i głośno przeczytał:
-Wojownik się nie poddaje, przyjacielu! – zdanie było dopisane piórem. To było jej pismo.
Wszystko wokół mu ją przypominało. Sztylety na łóżkach, wieczny bałagan, pięknie poustawiane książki.
Prawie czuł jej obecność obok siebie.
Pewnie powiedziałby teraz:
-Za bardzo sentymentalny się zrobiłeś, przyjacielu. Musisz ruszać dalej, twoja rozpacz mi nie pomoże.
Ale on nie mógł tak po prostu porzucić wspomnień. Tyle bym dał żebyś była tu ze mną, przyjaciółko…

Nawi

Smutne

Morgana

Jej to jest piękne i smutne zarazem <chlip>

nessa

ojj tam nie płaczcie. Ja mam większy dramat teraz w domu z babcią... Very Happy

nie no żart.

Morgana